Eindelijk sta je bij de deur. De uitsmijter houdt een ferme grip op zijn zorgwekkende gezichtsuitdrukking. Overduidelijk dat hij een stijve pik krijgt van de macht om mensen te kunnen weigeren. Non-verbaal verteld hij je dat hij makkelijk 180 kilo drukt.
Na dit stukje uiterlijk vertoon sta je dan eindelijk binnen, in de garderobe. Een irritant overpriced hoekje waar je je jas kan deponeren. De altijd chagrijnige dame achter deze balie kan je niet kwalijk nemen dat ze een gezichtsuitdrukking heeft van een Oempa Loempa. Al die mensen die steeds bonnetjes kwijtraken of met ongepaste vragen komen, zouden mij ook moe maken.
Anyway, het moment is daar. De discotheek.
Een plek waar de Douglas qua geurencombinatie nog een puntje aan kan zuigen. De rijkelijk door de lucht dansende parfumerie van al het vrouwelijk schoon bezorgd mij pijnlijkere ogen dan wanneer er nog gerookt mocht worden. Als een dappere strijder baan je je een weg door de mensenmassa, waardoor je af en toe tegen een ontzettend raar opgepompte klerenkast aanloopt. Zo’n doorgezakte kledingkast van de Ikea die al vier keer uit elkaar gehaald is. Opmerkelijk aan deze gasten is hun manier van dansen. Alsof ze hun fitness work-out sessie aan het doorzetten zijn in de club. Aangespannen armen en zo stoer mogelijk kijken. Maar hé: ‘all day flex day, right?’
Als je deze ontwijkende dans achter de rug hebt en aan bent gekomen bij de bar is het eerst tijd om jezelf te vervloeken. Je mouw is nat omdat de vorige barbezoeker het nodig vond zijn baco over het interieur te laten druipen. Maar fuck it, moedig en zelfverzekerd kijk je de barvrouw aan, die de aankomende 10 minuten uiteraard eerst van iedereen om jou heen de bestelling zal opnemen. Zelfs de lapzwans die bijna over de bar heen struikelde krijgt het biertje eerder in zijn handen gedrukt.
Vol goede moed sta je uiteindelijk op de dansvloer waar jij je allerbeste Mick Jagger moves door de kamer smijt. De happyfeet feaver lijkt besmettelijk want al snel heeft een heen en weer huppelende hipster zijn zojuist geleerde shuffle uit zijn toverdoos getrokken. Prachtig. Of verschrikkelijk. Niemand weet het.
Na een hele hoop biertjes en een veel te natte zoen, waarvan je niet zeker bent of deze wel plaatsgevonden heeft, verlaat je tevreden het etablissement. Deze avond kostte jou veel te veel geld, een hoop waardevolle hersencellen en je was constant je homie kwijt.
Geweldig, volgende week weer!
