Toen sommigen van ons ongeveer een week of twee geleden hun grote teen al testend onderdompelden in het water van het nieuwe jaar, dook ik het vliegtuig in, omdat ik snakte naar de Oostenrijkse mountain air, de door mij zo geliefde berglucht. Die zuivere, verse zuurstof die je longen laten prikkelen omdat het zo koud is. Die haast gekristalliseerde condens die je dan uitademt en een pluim van jou gebruikte zuurstof achterlaat.
Hier in Oostenrijk schoof ik soepeltjes van het oude in het nieuwe, van wat was naar dat wat is. Hoe apart ik het ook vind dat iedereen constant wacht op die ‘nieuwe start’, was er voor mij ook veel nieuws te bekennen. Hier veranderde bijvoorbeeld mijn horloge van veertien in vijftien –niet geheel onbelangrijk. Hier realiseerde ik mij dat het nieuwe millennium alweer vijftien jaar geleden is. Hier kreeg ik mijn eerste kus in het nieuwe jaar, schreef ik voor het eerst 2015 achter de datum op een formulier (juist, in cijfers), liet ik mij voor het eerst door een elf jarig meisje vertellen hoeveel kilometer we die dag al geboard hadden, en kwam ik erachter dat de Duits sprekende onder ons ‘Guten rutsch’ zeggen, omdat ze vroeger altijd rond twaalf uur strontlazerus de berg af moesten. Dit deden ze dan half glijdend en half vallend, hopend geen boom tegen te komen.
Het was ook hier dat ik mij realiseerde in wat voor tijd wij leven, en wat voor jaar het voor velen gaat worden. Dit wordt het jaar van de steeds langer wordende momentopnamen, omdat het broertje niet leuk genoeg lacht, of omdat je toch beter de zon in je rug kon hebben. Die foto moet natuurlijk wel perfect weergeven hoeveel plezier jullie gehad hebben. Dit wordt het jaar waarin mensen hun geheugen direct koppelen aan de grote van hun harde schijf, de lengte van het filmpje, of ‘hun jaar op facebook’. Dit wordt het jaar waarin mensen liever door hun schermpje iets volgen dan er gewoon naar te kijken, er bij zijn is niet meer genoeg. In het aankomende jaar is iets niet gebeurt, wanneer je het niet kan bewijzen met een nieuwe profielfoto. Pics, or it didn’t happen.
Dit is ook het jaar waarin het niet hebben van internet levensbedreigend lijkt. De ober staat nog niet eens aan je tafel en de zin; ‘hebben jullie ook wifi’, rolt al over je lippen. Dit wordt het jaar waarin moeders hun kinderen geen verhaaltje meer voorlezen voor het slapen gaan, maar het jaar waarin die kleine oogjes tollen van het felle licht van het grote schermpje dat ze mee mogen nemen in bed. Maar ach, je moet er wat voor over hebben om altijd connected te zijn. Het is veilig, en zo denk je tenminste constant altijd alles te weten en overal van op de hoogte te zijn.
Anyway, dit is het nieuwe jaar, en ik heb nu net zoveel zin in morgen als dat ik had bij de jaarwisseling, of de dag daarvoor. Goede voornemens? Jazeker, ik denk dat ik maar weer begin met roken, zodat ik mijzelf volgend jaar kan voornemen om weer te stoppen.
Happy New Year
