Net aan op tijd, zoals vaak, stonden we voor de deur bij het appartement op de derde verdieping. In één van de mooiste gedeeltes van deze stad, op het randje van de Pijp, waren wij uitgenodigd door Withlocals om met zijn vieren bij een voor ons onbekende “local” te gaan eten. Nou zijn wij niet bepaald toeristen, maar toerist in eigen stad spelen is soms tof om te doen – dus dat deden we ook.
Toen de deur open ging waren we aangenaam verrast. Een enthousiaste, goedlachse dame stond in de deur en heette ons welkom in haar huis. Onze jassen werden aangenomen en we werden meegenomen naar de welingerichte woonkamer. Veel wit, veel boeken, goede open keuken en.. Ja, Rembrandt’s Nachtwacht aan de muur. Elisabeth staat op Withlocals bekend als ‘dinner with Rembrandt’s Nachtwacht painting’, een leuke Amsterdamse touch voor de toeristen – die hoeven na dit bezoek het echte exemplaar niet meer te zien, het namaak van drie bij vier meter doet niks onder voor het origineel.
Eenmaal op de bank met een Hugo (een cocktail met als hoofdingrediënt prosecco), begon de standaard vragenronde over wat wij doen en wat Elisabeth in haar dagelijkse leven doet. Langzaamaan ging het gesprek richting de tafel, waar sommige van ons (Ruben) wel blij mee waren – honger. Aan tafel werd ons glas goed gevuld met wijn en konden we kijken naar de kookkunsten van Elisabeth. Even later stond de paddestoelenrisotto met kabeljauw en bisque van maar liefst dertig groentes (ja, dertig. 3-0) klaar om door ons opgegeten te worden. De smaken klopten, de moeite die er in gestoken was kon je proeven, in record tempo waren de eerste borden leeg. De selderij die we proefden bleek venkel te zijn, touché Elisabeth. Toch punten voor het proberen.
Onderweg naar de volgende gang ging het gesprek van zakelijk naar zeer zakelijk naar het tappen van moppen, de sfeer zat erin, de glazen werden gevuld. Op aanraden van de lokale slijter kregen we bij het hoofdgerecht een rode wijn ingeschonken, goede keuze. Het hoofdgerecht, liefkozend ‘een koetje’ genoemd door Elisabeth, was meer dan een koetje. Het was een heerlijk gegaard stuk vlees op kikkererwten met een olijven tapenade er naast.
De cuisine was top
Met een meer dan aantal jaar horeca ervaring kun je soms wat interessante dingen roepen.
Tweede fles rode wijn was leeg, de sfeer bleef erin, de kaas kwam op tafel. In alles wat er op tafel verscheen kon je het plezier in het koken terug zien, net als in de goedgevulde boekenkast. Wat ook goed gevuld werd was het glas, met port – Ruby port. De walnoot op de kaas had de hele dag lekker liggen dobberen in de rode sherry, die met de x.
Willen jullie al een ‘toetje’ of willen jullie nog een borrel en even praten?
Tussen de kaas en de achterlijk lekkere cheesecake door kregen we de kans om een licora cuarante y tres [liekorra kwarrante ie tres] te nemen, maar we kozen voor nog een glas port. Na de achterlijk lekkere cheesecake kregen we de kans om koffie te nemen, ja dus. Voor Leander kwam er nog even een geluksmomentje, een stuk zelfgemaakte gevulde chocolade – waarvan hij ook een brok mee naar huis kreeg. Jelmer kreeg jam mee, omdat hij maar niet op kon houden over confituren – brutalen hebben de halve wereld. Hoe dan ook, het was een geweldige avond mét een geweldige gastvrouw. Want zoals de titel al zegt, met Withlocals eet je niet bij iemand, maar mét iemand. En dat was in ons geval een welkome verassing! In principe lijkt het op Tinder, maar dan met goed eten als hoofddoel, in plaats van ‘romantische’ gedachtes. Een prima deal.
