Of het nou door de voice-over van Willem de Bruin komt of de inspirerende beelden, wij raken stoked van dit filmpje. Wij zijn, dé generatie. Wij zijn eigenwijs, wij zijn jong, wij zijn vastberaden en op weg om volwassen te worden. Je hebt ze deze zomer veelvuldig voorbij zien komen, op festivals groot en klein, Desperados. Ze gaven verfrissing met hun tequila flavoured beer, ze gaven hoop als het regende en geven nu goed weer waar onze generatie voor staat. Wij kijken verder dan de gebaande paden, de getekende hokjes. Denkers, doeners, dromers of beslissers, lijnen vervagen en kameraadschap groeit.
Nu we het over kameraadschap hebben, welke vriendschap is niet sterker geworden van goede avonden in de kroeg? Of in het geval van Desperados, heb je ooit een ijskoude uit een bucket van een vriend afgewezen? Nee. Dat heb je niet. Je bent een individu, maar je kunt slecht zonder je sociale leven. WhatsApp, Facebook, Tinder – als je mobiel een dagje uitgestaan heeft schreeuwen mensen om je aandacht. Mensen, maar voornamelijk je vrienden. En de eerste vraag is altijd;
Leef je nog? Gister was ..
Tof, geweldig, goed, slordig, vies, inclusief elk denkbaar bijvoeglijk naamwoord. Je maten, die weten hoe de avond was. Je bankrekening vertelt je hoeveel je te ver bent gegaan. Staat je fiets er nog? Check. Is je bed leeg? Nee. Goede avond.
