Als je wordt gevraagd of je van zeven gangen wilt genieten in een sfeervol restaurant op het Rembrandtplein, zou je dan nee zeggen? Nee, dus. Dat zou je niet doen. En daarom gingen wij langs bij Kitchen & Bar Van Rijn.
Als je door de (duidelijk geen lokale) mensenmassa heen bent gekomen en de beelden op het Rembrandtplein bijna kunt aanraken, hoef je alleen maar naar links te kijken. Daar rechtsonder het enorme reclame-ledscherm, zit Kitchen & Bar Van Rijn. Nu in de zomermaanden staat er een enorm terras, dat met mooi weer ideaal is, maar toch een beetje schwung van het interieur wegneemt. Want van binnen is het pittig indrukwekkend.
Beginnen met een broodje met boter, olie en huisgemaakte tapenade, Ruben op zijn gemak foto’s laten maken tot het aperitief (of eigenlijk eerste gang) op tafel kwam. Een schitterend glas, gevuld met ijs, gin tonic, carré van komkommer en getopt met een schuim van Granny Smith en eetbare bloemen. De combinatie van structuren zorgde bij ons voor een verassing, maar zeker een aangename. Een goede inleiding voor het drieluik van amuses, gepresenteerd op een zogenaamd 3D bord; watermeloen geïmpregneerd met gemberbier, onderop verschillende soorten sesamzaadjes en bovenop wasabi mayonaise zorgde voor een frisje, huisgemaakte kroepoek voor een krokantje en de mossel met ui en chili in het ijs voor een stukje pikant – goed gebalanceerd.
Na de G&T variatie en de amuses werden de wijnglazen gevuld met een Sauvignon Blanc uit Nieuw-Zeeland, die ons voor moest bereiden op de zeeduivel. De carpaccio van gerookte zeeduivel, met Hollandse garnalen, spiering, een beetje kaviaar en creme van avocado. En natuurlijk tuinkers. Dat herkende de vegetariër onder ons direct.
De rooksmaak aan de zeeduivel zorgde voor zelfs Spaanse ham-achtige associaties, de spiering (ook wel komkommervis genoemd door zijn geur) was knapperig, blij verrast met de verschillen in structuur en smaak. Of je het nou allemaal in een keer op je vork neemt of alle elementen apart probeert, alles is goed op smaak en complimenteert elkaar.
Riesling, uit Rheingau Duitsland, de Tom Kha Kai soep op smaak gebracht met druppels rode peperolie waarin een mooi geroosterde coquille ligt, met krullen van bosui werd opgevolgd door een ‘pizza van carpaccio’. Een mooie klassiek op smaak gebrachte carpaccio, op een flink (misschien iets te) krokant gesouffleerde rondo van pizzadeeg. De Sancerre op tafel kondigde de volgende gang aan, een romige truffelrisotto met daarop de in knoflookboter gebakken kreeft en een saus van de knoflookboter. Naast dat de Sancerre een klassieker is bij kreeft, stond hij sterk tegenover de smaak van de verse truffel. Daarentegen was de Chardonnay misschien iets te vettig om bij de volgende gang te passen, de zeetong. Netjes half gefileerd, gebrande boter die notensmaak omhoog haalde. Zoals gezegd, erg mooi gepresenteerd.
Als laatste gang voor de heerlijke kazen en het herfstachtige dessert, kwamen de drie bereidingen van dry aged rundvlees; New York strip op asperges, huisgemaakte bitterballen en gerookte rib eye. De bitterbal viel het meest op, dit is hoe een bitterbal altijd zou moeten zijn. De vlees / ragout ratio lag zo bizar hoog op vlees, dat het niet eens zonde was om er dry aged vlees voor te gebruiken.
Alles is huisgemaakt, behalve de asperges want die komen uit de grond
Klare taal, toch?
Al met al vier uur gedineerd zonder het door te hebben – flinke tijd. Het was niet zo druk toen wij er waren, waardoor we veel tijd kregen van de bediening. De uitleg was duidelijk, de wijnkeuzes goed en het eten creatief, vol met gebalanceerde smaken en fijne structuurverschillen. Nog een keer? Elke dag.
Behind the lens: Ruben Visser ‘t Hooft
