Ten eerste; dat viel vies tegen. Op uitnodiging van de Jaeger-LeCoultre Boutique op de P.C. Hooftstraat, volgden we een masterclass schroeven. De bedoeling is dat klanten en relaties op deze manier gaan meemaken hoeveel werk er eigenlijk in een horloge zit. Hoeveel uur er in een “simpele” reparatie gaat zitten, zeg maar.
17:00 scherp verruilden we onze jasjes voor een stofjas en kregen we een loep op ons voorhoofd. De gehoopte champagne bleef nog even uit, er moest eerst gewerkt worden – zonder trillen. Twee werkbanken stonden klaar, inclusief volledige schroevendraaiersetjes. En als je leest schroevendraaier, denk dan vooral niet aan die dingen die bij jou in de la liggen. Dit gaat om millimeter werk.
Na een presentatie met zeer veel informatie in korte tijd, moesten we zelf aan de slag. Een Calibre 986 van een Grande Reverso Duoface lag voor ons klaar. Het binnenwerk van een horloge dat toch snel 15k doet. De volgorde zouden we onthouden moeten hebben vanuit de presentatie, maar toch was het fijn dat we een beetje hulp kregen bij de stappen. Met uiterste precisie draaiden we de eerste schroefjes los, die van de balans. Dit was meteen het meest kritische onderdeel, want als we deze zouden kwijt raken had een vrouw in Zwitserland weer werk. 
Met het uurwerk ingeklemd en de miniscule schroevendraaiers in de hand werd het uurwerk steeds kaler en de zweetplekken onder de oksels steeds groter. Want zoals bij elk project; uit elkaar halen is makkelijker dan weer in elkaar zetten. Uurwerk ontspannen (zodat niet alles wegschoot), palrad los, balans verwijderen, anker verwijder, brug losschroeven en als laatste de veerton. Het klinkt eenvoudig, maar op zo’n miniscule schaal is het nog aardig zweten!
